Tradycja szopek we Włoszech ma swoje korzenie w 1223 roku, kiedy to św. Franciszek z Asyżu w dniu Bożego Narodzenia zbudował pierwszą szopkę w Greccio, niedaleko Rieti. Po pielgrzymce do Ziemi Świętej w 1220 r. św. Franciszek zainspirowany pięknem Betlejem poprosił papieża Honoriusza III o pozwolenie na opuszczenie klasztoru w Greccio w celu wystawienia szopki.

Pierwszą szopkę, ze żłobkiem, wołem i osłem, ustawiono w jaskini niedaleko miasta. Wydarzenie to zapoczątkowało tradycję szopek we Włoszech. Z Greccio praktyka ta szybko rozprzestrzeniła się na całe środkowe Włochy .

W XV wieku szopka dotarła do Neapolu, a następnie zagościła w domach szlacheckich, stając się ozdobą lub miniaturową kaplicą. Złotym wiekiem szopki był jednak wiek XVIII, kiedy to stała się ona formą sztuki, zwłaszcza w Neapolu. Rodziny szlacheckie rywalizowały o najwspanialszą szopkę, poświęcając jej całe pomieszczenia w swoich rezydencjach.

W Bolonii zorganizowano wówczas jarmark Santa Lucia, na którym prezentowane były figurki wykonane przez lokalnych rzemieślników, przyciągający pasjonatów z całego świata. Szopka, początkowo obecna jedynie w kościołach, pojawiła się także w domach w XVIII i XIX wieku, stając się głównym elementem świąt Bożego Narodzenia.

Dziś tradycyjna szopka ewoluowała i stała się popularną formą dekoracji, dostępną w sklepach czy w Internecie.  Szopki wystawiane są na placach wielu miast, przyciągając turystów spragnionych świątecznej atmosfery.